Nasze przedszkole jest przedszkolem katolickim. Jego celem jest wspomaganie wszechstronnego, indywidualnego rozwoju dziecka jako osoby przez proces opieki, wychowania i nauczania w myśl zasad personalizmu i pedagogiki chrześcijańskiej a także przekazywanie i kultywowanie tradycji chrześcijańskich i narodowych.  Przedszkole realizuje Podstawę Programową Wychowania Przedszkolnego zatwierdzoną przez MEN z dnia 14 lutego 2017 r.

Za szczególny cel wychowania, przyjmujemy kształtowanie u wychowanków postawy ufnej miłości do Najświętszego Serca Jezusowego oraz szerzenie Królestwa Miłości tego Serca wśród dzieci i ich rodzin, a tym samym uwrażliwianie na drugiego człowieka.

Dziecko postrzegamy jako w pełni wartościową, jedyną, niepowtarzalną osobę, która jest darem Boga. Wymaga jednak opieki dorosłych. Uważamy, że szczególną rolę w jego rozwoju i wychowaniu pełnią rodzice. To oni powinni być dla dziecka pierwszymi wychowawcami, autorytetami i wzorami do naśladowania.

Naszym zadaniem jako wychowawców jest poznanie psychiki dziecka, uwarunkowań jego rozwoju, środowiska w którym żyje, bo wtedy łatwiej dotrzeć do niego, zrozumieć go, a tym samym łatwiej wspomagać jego indywidualny i społeczny rozwój. Jesteśmy przekonane, że dziecko może mieć swój własny świat inny od rodziców i wychowawców. Mimo to potrzebuje ich pomocy w rozpoznawaniu tego co dobre i co złe. Potrzebuje więc norm i zasad. Ma jednak prawo do samodzielnego zdobywania doświadczeń. Współtworzy swój własny rozwój, jeżeli nie hamujemy jego indywidualnej inicjatywy, mobilizujemy do samodzielnego rozwiązywania sytuacji konfliktowych oraz, gdy uznamy, że dzieci mają duży wzajemny wpływ na siebie. Wyznaczamy jednak dziecku granice „manewru” dla jego dobra. Mówimy także dziecku o spoczywających na nim obowiązkach wobec innych.

Dziecko szczęśliwe to dziecko pełne radości i entuzjazmu

• Kształtowanie dziecka jako osoby w poczuciu odpowiedzialności za siebie i innych.
• Przyswajanie dzieciom tego co prawdziwe, dobre i piękne.
• Wychowywanie do miłości Boga i człowieka.
• Wzmacnianie więzi uczuciowych z rodziną.
• Wychowywanie w kierunku prawidłowych relacji międzyosobowych.
• Kształtowanie postawy poszanowania godności osobistej każdego człowieka, postawy szczerej troski i bezinteresownej służby wobec drugich, zwłaszcza najbiedniejszych i potrzebujących.
• Troska o to, by dzieci wzrastały we właściwej wolności wobec dóbr materialnych, w przekonaniu, że więcej wart jest człowiek z racji tego czym jest niż ze względu na to co posiada.
• Rozbudzanie w dzieciach umiłowania prawdy, pokoju, a zaniechania przemocy.
• Pomaganie dzieciom w odróżnieniu prawdy i fałszu, w osiąganiu jasności osądu i we wzmacnianiu woli.
• Rozwijanie wrażliwości moralnej i świadomości religijnej.