CELE I WARTOŚCI
BAWIMY I UCZYMY
Większość dzieci w naszym przedszkolu ma od 3 do 6 lat. Pochodzą z Krakowa lub okolic i docierają do nas, aby uczyć się i bawić z rówieśnikami. Zapewniamy im najwyższą jakość opieki, a także wszystko to, czego będą potrzebowały, aby rozwinąć zdolności i rozbudzić zainteresowanie otaczającym światem.
Nasze przedszkole jest przedszkolem katolickim. Jego celem jest wspomaganie wszechstronnego, indywidualnego rozwoju dziecka jako osoby przez proces opieki, wychowania i nauczania w myśl zasad personalizmu i pedagogiki chrześcijańskiej a także przekazywanie i kultywowanie tradycji chrześcijańskich i narodowych.
Za szczególny cel wychowania, przyjmujemy kształtowanie u wychowanków postawy ufnej miłości do Najświętszego Serca Jezusowego oraz szerzenie Królestwa Miłości tego Serca wśród dzieci i ich rodzin, a tym samym uwrażliwianie na drugiego człowieka.
Dziecko postrzegamy jako w pełni wartościową, jedyną, niepowtarzalną osobę, która jest darem Boga. Wymaga jednak opieki dorosłych. Uważamy, że szczególną rolę w jego rozwoju i wychowaniu pełnią rodzice. To oni powinni być dla dziecka pierwszymi wychowawcami, autorytetami i wzorami do naśladowania.
Promowanie rozwoju moralnego i duchowego dzieci, nauczanie wartości katolickich, takich jak miłość, szacunek i współczucie.
Nauczanie podstawowych elementów katolickiej nauki wiary, modlitwy i biblijnych historii.
Wspieranie rozwoju osobistego i charakteru dzieci, zachęcanie do dobroci i uczciwości.
Zapewnianie wysokiej jakości programu nauczania, który rozwija umiejętności poznawcze dzieci, w tym matematykę, język, nauki przyrodnicze i sztuki.
Wspieranie rodziny jako podstawowej jednostki społeczeństwa i rozwijanie partnerstwa z rodzicami w procesie wychowania.
Uczestnictwo w działalności charytatywnej i uczenie dzieci o potrzebie pomagania innym.
Organizowanie uroczystości religijnych, takich jak jasełka, święcenie koszyczków Wielkanocnych, uczestnictwo we mszy świętej, nabożeństwach różańcowych i Drogi krzyżowej.
Zapewnianie opieki nad dziećmi oraz dbanie o ich zdrowie i bezpieczeństwo.
Naszym zadaniem jako wychowawców jest poznanie psychiki dziecka, uwarunkowań jego rozwoju, środowiska w którym żyje, bo wtedy łatwiej dotrzeć do niego, zrozumieć go, a tym samym łatwiej wspomagać jego indywidualny i społeczny rozwój. Jesteśmy przekonane, że dziecko może mieć swój własny świat inny od rodziców i wychowawców. Mimo to potrzebuje ich pomocy w rozpoznawaniu tego co dobre i co złe. Potrzebuje więc norm i zasad. Ma jednak prawo do samodzielnego zdobywania doświadczeń.
Dziecko współtworzy swój własny rozwój, jeżeli nie hamujemy jego indywidualnej inicjatywy, mobilizujemy do samodzielnego rozwiązywania sytuacji konfliktowych oraz, gdy uznamy, że dzieci mają duży wzajemny wpływ na siebie. Wyznaczamy jednak dziecku granice „manewru” dla jego dobra. Mówimy także dziecku o spoczywających na nim obowiązkach wobec innych.
